Bezruchowy generator wysokiej mocy Clemente'a Figuera - część I

Clemente Figuera z Wysp Kanaryjskich zmarł w 1908. Był bardzo szanowaną indywidualnością, profesorem i inżynierem uniwersyteckim. Otrzymał szereg patentów i był znany Nikoli Tesli. Projekt Figuera'i jest bardzo prosty w zarysie. Ominął zabijające wydajność prawo Lenza - magnetyczne sprzężenie zwrotne - poprzez podział transformatora na trzy części. Dwie z nich tworzą główne uzwojenie i są widoczne po lewej i po prawej stronie. Trzecią częścią jest uzwojenie wtórne, znajdujące się w środku. Dzięki rozdzieleniu pierwotnego uzwojenia na dwie części, prawo Lenza w tym projekcie nie funkcjonuje, pozwalając na spektakularną wydajność, gdyż prąd płynący w uzwojeniu wtórnym nie wpływa na prąd płynący w obu częściach uzwojenia pierwotnego. Nie ma również zwrotnego EMF, gdyż prądy płyną w sposób ciągły w obu połówkach uzwojenia pierwotnego. Bardzo sprytna metoda, użyta przez Clemente, powoduje, że natężenie prądu w obu połówkach oscyluje z jednej strony, powodując raz znacznie większy przepływ prądu, raz znacznie mniejszy, niż w drugiej połowie. Powoduje to prąd alternujący uzwojeniu wtórnym, który to prąd może zostać użyty do wykonania pracy, palenia świateł, ogrzewania, zasilania motorów etc. Następujące informacje pochodzą od człowieka, który życzył sobie pozostać anonimowym. 30 października 2012 uczynił on następujący komentarz o swojej naprawie patentu Figueri, w którym brakowało części treści. Napisał:

Clemente Figuera i jego maszyna nieskończonej energii

Usłyszałem po raz pierwszy o Clemente Figueri z jednego z artykułów Tesli. W 1902 roku, The Daily Mail ogłosił, że Mr Figueras (z s), inżynier leśnictwa na uniwersytecie na Wyspach Kanaryjskich, oraz profesor fizyki w St. Augistine College, w Las Palmas, wynalazł generator, który nie potrzebuje paliwa. Artykuł w gazecie mówił, że Twierdzi on, że wynalazł generator, który gromadzi płyn elektryczny i jest zdolny go przechowywać i stosować do nieskończonej ilości rzeczy, na przykład w połączeniu ze sklepami, koleją i manufakturami. Nie poda klucza do swojego wynalazku, ale deklaruje, że jedyna niezwykłą rzecz, która go dotyczy, jest taka, że tak długo mu zajęło odkrycie prostego, naukowego faktu. Senor Figueras skonstruował toporny aparat, przy pomocy którego, mimo małych rozmiarów i defektów, otrzymał 550 V, które spożytkował na potrzeby oświetlenia własnego domu, oraz do zasilenia 20-konnego silnika. Senor Figueras przybędzie wkrótce do Londynu, nie z modelami czy rysunkami, ale z działającym urządzeniem. Jego wynalazek zawiera generator, motor i rodzaj regulatora, a cały aparat jest tak prosty, że mogłoby go zrobić dziecko.

Byłem na jednym z forów, na którym wspominano Clemente Figuerę, oraz podano kilka linków do dokumentów, odnoszących się do jego pracy [1]. W jednym z tych dokumentów, znalazłem coś, co wydawało się być jedyną stroną, pokazującą rysunki z jednego z jego patentów. Po poprawieniu bladych linii, pokazujących okablowanie, byłem zaskoczony, widząc podobieństwa pomiędzy istotą rysunków Mr Figueri, a jednym z moich własnych nadsprawnych transformatorów.

Bardzo chętnie czytałem jakiekolwiek informacje o pracy Figueri oraz o działaniu jego Maszyny Nieskończonej Energii. Było to bardzo podejrzane, że strony, zawierające opis najistotniejszej części maszyny, zaginęły. Postanowiłem więc zilustrować tą maszynę dla siebie.

Proszę zauważyć, że szczotka obrotowego kontaktu jest typu MMB (make before break - przełącz przed rozłączeniem). Musi więc ona mostkować przerwę pomiędzy kontaktami statora, aby nie było iskrzenia przy przerwaniu przepływu prądu.

Wg Mr Fugueri, transformator można wykonać bez użycia magnesów stałych oraz bazując na bardzo prostym projekcie. Jego generator zawiera trzy rzędy elektromagnesów, a każdy rząd jest połączony w serię. Rzędy elektromagnesów S i N funkcjonują jako uzwojenie pierwotne, podczas, gdy rząd y, będący w centrum - jako wtórne. S i N oznaczają odpowiednio południowy i północny biegun magnetyczny. Aparat zawiera też rezystor R, posiadający wiele płytek, podłączonych do dystrybutora w formie cylindra G i szczotki O. Szczotka obraca się wokół cylindra G, zmieniając pozycję płytek. Kiedy przesunie się o osiem płytek, generuje pół cykliczną sinusoidę z przesunięciem fazowym 90°. Proponuję, żeby Fig. 15 przedstawiał diagram okablowania jak oryginalny diagram Figueri, w jego patentach. Najistotniejszym elementem układu jest zestawienie elektromagnesów, pokazanych w sekcji A-A, na obrazku 14. Pamiętajmy, że każdy elektromagnes z obrazka 15 odpowiada szeregowi 7 elektromagnesów połączonych w serię, na obrazku 14. Dodatkowo, rekomendowałbym, żeby przy budowie tego aparatu, przynajmniej za pierwszym razem, spróbować zduplikować wszystkie szczegóły zawarte w patencie. Na przykład, rysunek 14 pokazuje, że szczyty elektromagnesów S i N zabierają dwa razy więcej miejsca, niż elektromagnesów y.

Nawet, jeśli Figuera użył krokowego, sinusoidalnego prądu lps i lpn, rozważam rezystor na rys. 15 jako linearny rezystor regulowany, posiadający nieskończoną ilość poziomów, a prąd i woltaż generowany jako czystą pół-cyklową sinusoidę, przesuniętą w fazie o 90°. Uzwojenia elektromagnesów S i N są połączone i podłączone do ujemnego potencjału zewnętrznej baterii. Pozostałe końcówki elektromagnesów są podpięte do oby stron rezystora R. Szczotka O połączona jest z dodatnim potencjałem baterii zewnętrznej, i porusza się bez przerwy z lewa na prawo i z powrotem. Pozycja szczotki określa wielkość prądu DC lps i lpn, przechodzącego przez cewki głównego uzwojenia. Na przykład, gdy szczotka jest w pozycji 1, S widzi pełen potencjał zewnętrznej baterii, co współgra z maksymalnym prądem lps i polem magnetycznym Bps, podczas gdy w tym samym momencie prąd lpn i pole Bpn są w minimum, gdyż są podłączone do baterii przez największą wartość rezystora R. Rys. 21 pokazuje wykresy woltażu, prądu i pola magnetycznego, płynących przez te uzwojenia. Napięcie indukowane we wtórnym uzwojeniu y jest sinusoidalne i alternowane. Napięcie to powinno być zerowe, jeśli prądy lps i lpn są równe. W ustawieniu tym pola magnetyczne Bps i Bpn indukują prądy o tej samej wartości, ale przeciwnej polaryzacji.

Oddziaływania magnetyczne pomiędzy elektromagnesami S, N i y pokazane są na rys. 16 do 20. Rys. 16 ilustruje scenariusz, gdy szczotka jest na pozycji 1. Jak wspomniano poprzednio, gdy szczotka jest w tej pozycji, prąd lps i pole magnetyczne Bps osiągają maksimum, podczas, gdy prąd lpn i pole Bpn osiągają minimum. Gdy zaczyna płynąć prąd wtórny lsy, cewki y generują pole magnetyczne Bsy, przeciwstawiające się Bps, zgodnie z prawem Lenza. W rezultacie na czubku elektromagnesu y powstaje południowy, a na spodzie północny biegun magnetyczny. Ponieważ magnesy o tej samej polaryzacji odpychają się, a o przeciwnej - przyciągają, prawdopodobnie część wyindukowanego pola Bsy2 jest przekierowana do żelaznego rdzenia elektromagnesu N, reprezentującego mniejszą reluktancję. Jeśli indukowane pole magnetyczne Bsy może być przekierowane, aby nie znosiło pola Bps, które je wygenerowało, wówczas jest możliwość otrzymania nadsprawnego transformatora.

Rys. 17 ilustruje sytuację, gdy szczotka jest na pozycji 3. Prąd główny lps i pole Bps są zmniejszone, podczas gdy prąd lpn i pole Bpn są zwiększone. Prąd lps jest wciąż większy niż lpn, tak samo ich pola magnetyczne. Jak pokazano na rysunku, część pola Bsy2 wciąż jest powiązana z elektromagnesem N.

Rys. 18 pokazuje co się stanie, gdy szczotka będzie w pozycji M. Jest to dokładnie pośrodku rezystora R, a oba prądy, lps i lpn są dokładnie sobie równe, podobnie ich pola magnetyczne. Napięcie sieciowe Vsy, prąd lsy i pole Bsy, indukowane w uzwojeniu wtórnym y, są dokładnie zerowe.

Rys. 19 pokazuje sytuację, gdy szczotka jest w pozycji 6. Prąd lps i jego pole magnetyczne Bps wciąż się zmniejszają, podczas gdy lpn i Bpn rosną. Prąd lps ma teraz mniejsze natężenie, niż lpn, podobnie, tak samo ich pola magnetyczne. Ponieważ pole Bpn elektromagnesu N jest silniejsze od Bps, polaryzacja napięcia Vsy będzie odwrócona, zgodnie z prawem Lenza. W tej sytuacji, wtórny elektromagnes y będzie wykazywał biegun północny na szczycie, a południowy na spodzie, powodując odpychanie od elektromagnesu N, a przyciąganie S. Ze względu na większą obecnie reluktancję elektromagnesu N, spodziewamy się, że część pola Bsy będzie oddziaływać z elektromagnesem S, przez co efekt reguły Lenza będzie minimalizowany.

Rys. 20 ilustruje sytuację, gdy szczotka jest w pozycji 8. Prądy lpn i pole Bpn mają wartości maksymalne. Indukowane napięcie wtórne Vsy, prąd lsy i pole magnetyczne Bsy są w maksimum, ale mają odwrotną polaryzację, niż w przypadku szczotki na pozycji 1. Ponownie, część indukowanego pola magnetycznego Bsy jest przyciągana do elektromagnesu S, znosząc efekty reguły Lenza.

Bibliografia

[1] http://orbo.es www.bibliotecapleyades.net/tesla http://www.alpoma.net/tecob/?page_id=8258

Nasze podziękowania dla tego anonimowego kontrybutora, który udostępnił powyższe informacje o pracy Clemente Figueri, o którym wcześniej nigdy nie słyszałem. (...)

Przetłumaczono z http://www.free-energy-info.co.uk/Chapt3.html

Ciąg dalszy nastąpi.